Overzicht juli 2018 | De Israël lobby

Staat van Beleg wist in de maand juli 2018 maar liefst 753 mensenrechtenschendingen te registreren. Deze maand focussen we op de Israel Lobby.

– English text –

Wanneer we het hebben over de Israël lobby, waar praten we dan over? Zelfs vandaag de dag nog zal het enkel noemen van een ‘Joodse Lobby’ of ‘Israëlische lobby’ zeker wat wenkbrauwen doen fronsen. De Israël lobby is een van die dingen waarvan men weet dat het met zekerheid bestaat maar voor sommige mensen zit er nog een gevoel bij van iets duisters.

Een van de algemeen gebruikte en bekende strategieën van de Israël lobby is om een ieder die zich kritisch uitlaat over het Israëlische beleid een antisemiet te noemen. Deze kunstgreep is al zo vaak ingezet dat de kracht toch wel wat afgenomen moet zijn inmiddels. Toch kan het gebrandmerkt worden als antisemiet  verstrekkende gevolgen hebben.

De Israël lobby in het Verenigd Koninkrijk

In 2017 deed Al Jazeera een onderzoek naar de Israël lobby in het Verenigd Koninkrijk. Het werd uitgezonden in januari 2018 en liet zien hoe Israëlische functionarissen infiltreren in de Britse politiek en hoe ver hun bemoeienissen gaan. Het doel van de Israël lobby in het Verenigd Koninkrijk werd hiermee erg duidelijk: belaster eenieder die zich kritisch tegenover de staat Israël en haar beleid opstelt. Na de uitzending kwamen er klachten binnen van pro-Israël activisten en een Israëlische medewerker van Ofcom (een omroeptoezichthouder) met claims dat het antisemitisch en bevooroordeeld was.

Je zou je alleen al eens moeten verdiepen in de anti-Corbynbeweging van vandaag de dag om te zien hoe verraderlijk de bemoeienis is. Corbyn, leider van de Labourpartij, is aangevallen en belasterd door de druk van pro-Israëlische groeperingen vanaf het moment dat bekend werd dat er een reële kans was dat hij premier zou worden van het Verenigd Koninkrijk. En wat was Corbyn’s misdaad? Hij sprak zich uit tegen illegale nederzettingen, het geweld tegen Palestijnen op een dagelijkse basis en het algemene Israëlische beleid van discriminatie en onderdrukking.

Israël lobby in de VS

Toen Mearsheimer en Walt hun artikel ‘The Israel Lobby and US foreign policy’ in 2006 publiceerden (later zou dit een boek worden) waren de reacties zoals verwacht. Het werd omstreden en bekende verdedigers van Israël zoals Alan Dershowitz beschuldigden de schrijvers onder andere van “antisemitische samenzweringstheoriën”.

De uitgangspunten van het artikel waren duidelijk, de Israël lobby bemoeit zich wezenlijk met buitenlandbeleid van de VS, vooral aangaande het Midden-Oosten, en geeft voorrang aan de belangen van Israël boven die van de VS.
De schrijvers van het artikel richtten zich met name op de invloed van neoconservatieven die werd uitgeoefend op het VS buitenlandbeleid in de nasleep van 9/11.
Ze waren de drijvende kracht achter de invasie in Irak in 2003, en zoals blijkt kwam veel van de  ‘intelligence’ die diende als een argument voor de invasie direct van Israëlische bronnen.

In het geval van de VS is de aanwezigheid van de druk van pro-Israël groeperingen overduidelijk. De grootste en meest bekende is AIPAC (American Israel Public Affairs Committee). Het is algemeen bekend dat iedere Amerikaanse politicus of aankomende politicus doorgelicht wordt en een pro-Israël houding moet aannemen wanneer hij/zij een reële kans wenst te maken op een politieke carrière.
Deze zeer invloedrijke lobbygroep voert actief campagne om Amerikaanse presidenten oorlog te laten voeren tegen landen die als vijand van Israël worden beschouwd.
Het is van belang om te vermelden dat politici van beide kanten van het politiek spectrum door de ‘AIPAC filter’ worden gehaald. Ondanks dat de gemiddelde Amerikaan de onjuiste opvatting heeft dat het onpartijdige systeem hen een echte kans biedt lijkt het alsof na de laatste verkiezingen veel mensen wakker worden en zich realiseren dat in feite de Democraten en de Republikeinen twee zijden van dezelfde medaille zijn.

Twee grote namen lijken steeds weer op te duiken wanneer je kijkt naar de Israël lobby in de VS. Ten eerste de biljonair en mediamagnaat Haim Saban en ten tweede de biljonair en zakenman Sheldon Adelson. Beiden zijn fervente zionisten en geldschieters aan politieke partijen en ze zijn beiden sterk betrokken bij lobbyisten voor Israël. Zij zijn de belangrijkste krachten achter de Israeli-American Council welke was opgericht in 2007 voor de Israëlische expatgemeenschap. Terwijl Saban een grote geldschieter was voor de Clintoncampagne in de laatste verkiezingen is Adelson een toegewijde supporter van de Republikeinse partij en was een van Donald Trump’s grootste aanhangers.

Dit roept de vraag op welke keuze de Amerikaanse kiezer heeft wanneer beide opties zijn gesponsord en zodoende ideologisch beïnvloed zijn door groepen die dezelfde belangen nastreven.

De Evangelische Christenen

Een ander groot onderdeel van de Israël lobby in de VS zijn de ‘Evangelical Christians’, die het grootste pro-Israël blok in de VS vormen. We moeten de macht van deze groep niet onderschatten.
Blijkbaar is de steun voor Israël zelfs groter onder ‘Evangelical Christians‘ dan onder de Amerikaanse Joden. Ofschoon sommige redenen voor deze support van nature theologisch kunnen zijn resulteert de wijze waarop deze omvangrijke groepen mensen Washington beïnvloeden uiteindelijk in politieke winst voor Israël.
Het is geen wonder dat kerkgenootschappen zo kritiekloos zijn aangaande Israëlisch beleid wanneer de meest invloedrijke ‘Evangelical Christians‘ in het land constant met Israëlische propaganda leuren.

De reguliere media

Nog een onbetwistbaar aspect van de Israël lobby is haar alomtegenwoordigheid in de reguliere media. Verslaglegging van het Midden-Oosten is overwegend partijdig in het voordeel van Israël. Wanneer er wordt gerapporteerd – iets dat niet vanzelfsprekend is omdat veel wat in Palestina gebeurt weinig of geen verslaggeving krijgt – is de manier waarop de feiten worden gepresenteerd hoofdzakelijk vanuit de Israëlische invalshoek.
We zien dat Israëlische misdaden voortdurend worden gebagataliseerd. De algemene toon is verontschuldigend ten aanzien van de Israëlische schendingen op de Palestijnse bevolking en de weergave van Palestijnen is steriotiep en met alle negatieve associaties die daardoor onstaan.
In dit geval spreken we niet slechts over de media in de VS maar over westerse media in het algemeen. Studies hebben dit gebrek aan balans aangetoond in rapporten over Palestina en het Midden-Oosten in het algemeen.

Nieuwe tactieken

De afgelopen jaren gebruikt de Israël lobby nieuwe tactieken om de pro-Israël propaganda te promoten waarbij op diverse manieren wordt ingespeeld op wat de hedendaagse samenleving bezighoudt.
Sommige van deze tactieken zijn ‘pink washing’, ‘vegan washing’ en ‘green washing’. Zonder enig gevoel van schaamte brengt de Israëlische propagandamachine deze zaken aan de man als onderdeel van de Israëlische optiek en cultuur. Het idee is om een beeld op te roepen van een verlichtend Israëlisch leger en Israëlische gemeenschap aangaande deze thema’s.

Het Israëlische leger gaat regelmatig prat op hun ‘veganistische leger’ en hoe barmhartig ze wel niet zijn, waarbij de tegenstrijdigheden die ontstaan door te dienen in een bezettingsleger volkomen genegeerd worden.

Een andere tactiek die waarschijnlijk beter bekend zal zijn bij mensen is ‘pink washing’. Dit tast de verhaallijn aan dat Israël het meest LGBTQ-vriendelijke land in de regio is en daarom “modern en tolerant”. Het idee is om deze zogenaamde tolerantie naast de vermeende Arabische intolerantie ten aanzien van homosexualiteit te leggen.
Israël maakt er goed gebruik van om haar voortdurende bezetting en onderdrukking van Palestina te maskeren.

‘Pink washing’ is niet onopgemerkt gebleven en groepen voor sociale rechtvaardigheid zijn begonnen om de propaganda te bestrijden door de hypocrisie aan te tonen van het inzetten van homorechten om zodoende de mensenrechtenschendingen op de Palestijnse bevolking te continueren.

De Israël lobby in Europa

Ondanks dat we ons vooral hebben gericht op de Israël lobby in de VS in deze samenvatting wil dat niet zeggen dat de Lobby zich niet actief bezighoudt met het beleid in andere landen.
In 2004 is een Joods onderzoekbureau, het ‘Transatlantic Institute‘, geopend in de Europese Unie. In hun eigen woorden hebben ze verklaard dat hun doel is om “de banden tussen de VS en en de landen van de Europese Unie te versterken”. Het ‘Transatlantic Institute’ is aangesloten bij AIPAC en werkt voor het werven van EU-fondsen voor Israël. Een van hun verworvenheden was de ‘EU-Israel association agreement’, dat Israël vrije toegang geeft tot de interne Europese markt.

Ter aflsuiting geven we de lezer een laatste en recentelijk voorbeeld van de invloed van de Israel lobby in Nederland.

De nieuwe burgemeester van Amsterdam, Femke Halsema, verklaarde een week na haar aanstelling dat het een geweldig idee zou zijn een stedenband tussen Amsterdam en Tel Aviv tot stand te brengen omdat Tel Aviv een modelstad zou zijn wanneer het aankomt op LGBTQ-rechten. Dit brengt ons weer terug naar het ‘pink washing’. Halsema had een ontmoeting met 15 Joodse beheerders en andere sleutelfiguren uit de Amstedamse Joodse gemeenschap. Dit terwijl ze nog geen week burgemeester was.
Het is een merkwaardig optreden wanneer we Halsema’s eerdere positie als leider van Groen Links in aanmerking nemen, dezelfe partij die in 2015 het voorstel voor een stedenband nog fel bestreed. In 2015 kwam het nooit tot het formaliseren van de stedenband onder andere vanwege de protesten van mensenrechenactivisten. We kunnen alleen maar speculeren over de redenering achter Halsema’s fixatie op het oprichten van een band tussen Amsterdam en Tel Aviv, maar het is op zijn minst opvallend te noemen hoe ze politieke prioriteiten lijkt te hebben die vooral Israël in de kaart spelen.