Overzicht januari 2019 | Normalisatie van de Israëlische bezetting

De maand januari 2019 laat weer een behoorlijke lijst aan mensenrechtenschendingen zien. Staat van Beleg wist er 766 te registreren en nog 187 rapporten. Deze maand een focus op de normalisatie van de Israëlische bezetting.

– English text –

“Een van de meest deprimerende dingen van Israël-Palestina is hoe voorspelbaar en cyclisch het geweld kan zijn. De bijna-oorlog in de Gazastrook, de nieuwe golf van beschietingen, aanrijdingen en steekaanvallen in de Westelijke Jordaanoever, de nachtelijke Israëlische invallen in Palestijnse steden, de schermutselingen die spoedig een vaste vorm zullen gaan aannemen de komende maanden, het kolonistengeweld – het is bijna identiek aan het voorafgaande jaar en het jaar daarvoor en het jaar daarvoor”. Dit zijn de woorden van Michael Omer-Man, hoordredacteur van +972 Magazine in een artikel van afgelopen december. Het brengt ons naar het onderwerp dat we onder de aandacht willen brengen deze maand: de normalisatie van de Israëlische bezetting. De normalisatie van de Israëlische bezetting is een groeiend Israëlisch hulpmiddel om het Palestijnse verzet en BDS te bestrijden. De kracht van dit hulpmiddel wordt mogelijk gemaakt door het vacuüm dat is ontstaan door onderbelichting. Het is van belang te vermelden hoe moeilijk het soms is om het te herkennen omdat Israël de wereld uitkamt om manieren te vinden te infiltreren en normalisatie af te dwingen. We zullen wat voorbeelden geven van verschillende vormen van normalisatie.

                                           Infographic PACBI

Normalisatie door de internationale gemeenschap

Volgens een recent rapport dat was ingediend voor een onderzoek van de Verenigde Naties door Defense for Children International-Palestine (DCIP) en de City University of New York (CUNY) School of Law is het doden door Israëlische troepen van Palestijnse kinderen tijdens protesten in de bezette Gazastrook een “handelwijze die gelijkstaat aan oorlogsmisdaden”. Dit is een van de laatste rapporten met bewijzen van Israëlische (oorlogs)misdaden. Belangrijker is wat er wordt gedaan met de uitkomst van al deze rapporten en veroordelingen die door de jaren heen gemaakt zijn door de internationale gemeenschap. Statements tegen de bouw van illegale Israëlische nederzettingen in de bezette gebieden worden vaak gemaakt, maar zulke statements worden effectief teniet gedaan door de wijdverspreide internationale aanneming van Netanyahu’s bedrieglijke slogan: “Vrede kan alleen worden bereikt door onderhandelingen zonder voorwaarden.”

De uitkomst van deze realiteit is dat een overheid die Israël steunt een eindeloze serie van nutteloze onderhandelingen kan handhaven en zodoende de bezetting in stand kan houden. In feite hangt het recht van onderdrukte mensen op zelfbeschikking af van de goede of slechte wil van de bezetter. In de tussentijd worden overheden wereldwijd beziggehouden met de druk van de Israël lobby, voornamelijk over beschuldigingen van antisemitisme.

Normalisatie afgedwongen door Israël

Israël trekt niet alleen waar mogelijk de antisemitismekaart, Israël is ook voortdurend op zoek wereldwijd naar mogelijkheden om normalisatie af te dwingen. We zullen hier drie gevallen omschrijven waarbij normalisatie recentelijk werd afgedwongen.

In december claimde Netanyahu dat Israël toestemming had gekregen om over Soedan te vliegen, een land dat geen diplomatische banden met het bezettingsregime onderhoudt. Echter de president van Soedan, Omar al-Bashir, ontkende de claims van premier Benjamin Netanyahu.

Zeer recentelijk heeft de Marokkaanse woordvoerder van de overheid, Mustapha Al-Khalfi, rapporten ontkend waarin wordt gesteld dat het Noord-Afrikaanse land een bezoek verwacht van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu.

Dan was er ook nog het geval van de Nederlandse firma ‘Stichting Pensioenfonds Zorg en Welzijn’ (PFZW). Op 10 januari 2019 rapporteerde Middle East Monitor dat de firma vijf Israëlische banken van een zwarte lijst had gehaald die eerder was aangemaakt tot steun van de BDS-beweging. Middle East Monitor had dit nieuws overgenomen van de Nederlands-Joodse krant Nieuw Israëlietisch Weekblad (NIW) en het was ook gepubliceerd door een aantal Israëlische nieuwsagentschappen. Echter, al op 9 januari rapporteerde het Reformatorisch Dagblad (RD) dat deze claim onjuist is en dat PFZW’s beleid ten aanzien van Israël ongewijzigd blijft. De enige verandering is dat volgens nieuwe richtlijnen deze Israëlische banken niet meer zichtbaar zijn op hun website.

Normalisatie afgedwongen door filmmakers

Gaza is een documentaire die de levens van alledag portretteert van mensen in de Gazastrook welke zal meedingen naar de ‘Grand Jury Prize’ van ‘Sundance’ dit jaar en is geregisseerd door Garry Keane in samenwerking met fotograaf Andrew McConnell. En nu komt het: “Gaza benadrukt hoe families ervoor kiezen om een zinvol leven te lijden tussen het puin veroorzaakt door voortdurende bombardementen”. Niets mis mee zou je denken, maar door naar de trailer te kijken en kinderen te zien zwemmen in een zwaar vervuilde zee alsof alles rozegeur en maneschijn is geeft je toch bedenkingen. Het idee dat filmmakers dit thema gebruiken om de agressieve blokkade van de Gazastrook in kaart te brengen is discutabel. Het focussen op het uithoudingsvermogen van Palestijnen die positief met de blokkade omgaan werkt normalisatie in de hand. Natuurlijk zullen de mensen zo goed als mogelijk doorgaan met leven. Echter, hun belabberde situatue, gevangen met bijna twee miljoen mensen op een smalle strook land waar het armoedepercentage de 80% overschrijdt en van tijd tot tijd wordt gebombardeerd, blijft onveranderd. In de tussentijd lachen en zingen de mensen en zwemmen ze in een zwaar vervuilde zee omdat ze geen geld hebben voor psychologen, wanneer deze er al zijn, om hun trauma’s te verwerken.

Normalisatie en het Palestijns verzet

We horen Palestijnen regelmatig de term ‘Sumud’ gebruiken welke staat voor standvastigheid. Mensen die de Palestijnse zaak steunen wereldwijd hebben diep respect voor de kracht en het uithoudingsvermogen uitgedragen door het Palestijns verzet. Helaas ligt hierin een valkuil. – We zullen ons zeker de foto herinneren genomen in Gaza die de wereld rondging van de Palestijnse fotojournalist Mustafa Hassona die een Palestijnse demonstrant met ontbloot bovenlichaam laat zien met in zijn ene hand een grote vlag en in zijn andere hand een slinger. De foto was genomen tijdens de voortdurende protesten in de Gazastrook aan de grens met Israël. Het ministerie van Gezondheid in de Gazastrook verklaarde dat er 32 Palestijnen gewond waren geraakt toen de demonstranten stenen gooiden naar Israëlische troepen die daarop reageerden met traangas en scherp vuur. De foto lokte veel reacties uit online. Gebruikers van sociale media vergeleken de de foto met ‘Liberty Leading the People‘, het karakterestieke schilderij van Eugene Delacroix van de Franse revolutie. Schilderijen zoals die van Delacroix’s hebben eeuwenlang galeriemuren bekleed. Omhuld met gouden lijsten en beschermd door glas blijven de personen op afstand, ons een beeld gevend van een romantische fantasie van een wereld die niet meer is. Ze kunnen gebaseerd zijn op historische gebeurtenissen maar ons verstand kan makkelijk ontcijferen dat er niets echts is achter de gladde olieachtige oppervlakte van het schildersdoek. Hassona’s foto kon niet echter zijn. Achter de tastbaar kinetische energie en visuele dynamiek ligt een van de meest uitzichtloze mensenrechtensituaties van de wereld. De luchthartige reactie op deze uitzonderlijke opname, van iemand die letterlijk waagt neergeschoten te worden, geeft onze groeiende distantie van pijn en het ontbreken van gezamenlijke verantwoordelijkheid weer. Er is niets moois of poëtisch aan de onderdrukking van Palestijnen. Buiten de lens gaat de voortdurende misère van verwoeste levens en onnodige doden in de Gazastrook door. We moeten dat niet uit het oog verliezen. – Het is meer dan betreurenswaardig dat mensen die in een zo’n beroerde en gevaarlijke situatie leven, een situatie die zo duidelijk voortkomt uit de Israëlische blokkade en geweld, hun zaak moeten presenteren aan de wereld in acties die naar hun dood kunnen lijden alleen om aandacht te vragen en momentum te kweken.  Palestijnen zijn zo bang dat normalisatie zal winnen van verzet dat ze alles uit de kast halen om dat te voorkomen.

Concluderend

In de komende tijd zullen we meer Israëlische pogingen zien om normalisatie af te dwingen. We kunnen de succesvolle resultaten al zien bij de onderhandelingen van Israël met de Golfstaten/Arabische en Afrikaanse landen  Er is een overeenkomst getekend door een merendeel van Arabische landen waarin is opgenomen dat de Gazastrook een “opstandig gebied” is. Wanneer Arabische en Afrikaanse landen hun relatie met Israël normaliseren zou dit als voorbeeld kunnen dienen. Het gevaar van normalisatie ligt in de tijd die Israël wint om door te gaan met het bouwen van illegale nederzettingen en het verdrijven van Palestijnen. Het maakt ook de kans kleiner dat Israël ooit voor haar oorlogsmisdaden berecht zal worden. In het algemeen zal het de kans op het beëindigen van de bezetting minuscuul maken. En wat doet normalisatie met het publiek? Laten we hierbij focussen op de mensen die de Palestijnse zaak steunen. Mensen zullen zich langzaam terugtrekken van de zaak. Sommige mensen kunnen het simpelweg niet aan zoveel onrecht. Om mensen te zien vechten hun land te behouden of te kunnen terugkeren naar hun land zonder steun van de internationale gemeenschap is onverteerbaar voor hen. Anderen zijn in twijfel of ze nog aan een zaak kunnen bijdragen die zo hopeloos lijkt. laten we deze mensen er dan aan herinneren dat wanneer zij er niet waren voor de Palestijnen er veel minder Palestijns land en Palestijnen waren overgebleven. Hun steun is van vitaal belang voor de Palestijnen omdat hun niet aflatende toewijding aan de zaak een vuist is tegen normalisatie!