Overzicht maart 2019 | Een verwoest Palestijns dorp

De maand maart 2019 laat weer een lange lijst mensenrechtenschendingen zien. Staat van Beleg wist er 848 te registreren en nog 178 rapporten. Deze maand een focus op het weggevaagde Palestijnse dorp Simsim.

– English text –

Wanneer de mensen uit de Gazastrook die deelnemen aan de ‘Great March of Return’ spreken over hun recht op terugkeer dan verwijzen ze met name naar de dorpen waarvandaan hun families verdreven zijn. Weinig mensen zullen weten dat van de geschatte 2,219 Palestijnen die zijn gedood tijdens de Israëlische aanvallen op de Gazastrook in de zomer van 2014 de helft vluchtelingen waren die zijn verdreven sinds de Nakba in 1948. Van de 1.9 miljoen inwoners in de Gazastrook zijn bijna 70% vluchtelingen van families die waren verdreven in 1948 van gebieden die Israël heeft ingenomen.

Tussen 1948 en 1952 werden circa 615 Palestijnse dorpen en steden weggevaagd of ontvolkt. Sommige plaatsen werden totaal vernietigd en werden onbewoonbaar achtergelaten en anderen werden achtergelaten met een paar honderd inwoners en werden opnieuw bevolkt door Joodse immigranten waarna de plaatsen werden hernoemd.

Er worden momenteel nog steeds Palestijnse dorpen weggevaagd door Israël. Een goed voorbeeld daarvan is het bedoeïenendorp Umm al-Hiran dat na een jarenlange strijd binnenkort ontruimd gaat worden. In deze fotoreportage kunnen we zien hoe vrouwen van het dorp foto’s maken van het leven in hun dorp zodat ze zich hun dorp altijd kunnen blijven herinneren.

De-Colonizer, een Israëlische NGO, heeft een kaart gemaakt die Palestijnse, Joodse en Syrische vernietigde plaatsen laat zien sinds het begin van de Zionistische migratie (einde 19e eeuw). Een van de weggevaagde dorpen is Simsim welke op een loopafstand is gelegen naar de huidige grens tussen de Gazastrook en Israël. We zullen het verhaal vertellen van Simsim terwijl we alle andere weggevaagde Palestijnse dorpen in gedachten houden.

Geschiedenis

Simsim, bekend bij de kruisvaarders als Semsem, was een Palestijns dorp dat op zo’n 15 k.m. ten noordoosten van de Gazastrook is gelegen. Het was ontvolkt net voor het uitbreken van de Arabische-Israëlische oorlog in 1948. Op 12 mei 1948, verdreven Israëlische troepen de dorpsbewoners, tezamen met de inwoners van het aangrenzende dorp Najd. Er waren twee archeologische plaatsen bekend onder de namen ar-Ras and Sha’fat al-Mughur (op de laatsgenoemde bevond zich een Romeinse begraafplaats).

Ottomaanse periode

In 1517 was Simsim met geheel Palestina geïntegreerd in het Ottomaanse imperium en in 1596 was het dorp onderdeel van het nahiya (subdistrict) onder het liwa’ (district) van Sanjak in de Gazastrook. Het dorp had 20 moslimhuishoudens en telde 110 inwoners. Er werd een vastgestelde hoeveelheid aan belasting betaald van 33,3% op een aantal gewassen waaronder tarwe, gerst en fruitbomen en ook op geiten en fruitbomen; een totaal van 6,800 acre.14/24 van de opbrengsten gingen naar een waqf (een religieuze stichting volgens het Islamitisch recht). In 1838 werd Simsim omschreven als moslimdorp in het Gazadistrict.

In “A Handbook for Travellers in Syria and Palestine” (1858), omschrijft Josias Leslie Porter het dorp als gelegen “tussen een boomgaard, ongeveer een kwart mijl ten noorden van de weg”.

In juni 1863 telt Victor Guérin 500 inwoners. Omgeven door bomen had het dorp tabak en sesamplantages. Een Ottomaans overzicht uit 1870 vermeldt ongeveer 69 huizen en een inwonersaantal van 69, alhoewel de telling alleen mannen betreft.

In 1883, omschrijft “The Palestine Exploration Fund’s Survey of Western Palestine” Simsim als omringd door bomen. Het dorp had een bron, een vijver en een olijvenboomgaard die in het noorden was aangeplant.

Karl Baedeker en zijn reisgenoten beschrijven het dorp in 1894 als gelegen in een olijvenboomgaard en er wordt vermeld dat tabak en sesam de hoofdgewassen zijn die er groeien.

Britse Mandaat van de Palestijnse periode

In de volkstelling van Palestina in 1922 uitgevoerd door autoriteiten van het Britse mandaat had Simsim een inwonersaantal van 760, allen Moslims, oplopend in de volkstelling van 1931 met een inwonersaantal van 855 Moslims en 195 huizen.

In de statistieken van 1945 bestond het inwonersaantal van Simsim uit 1,290 moslims en 70 Joden terwijl het de totale oppervlakte van het land 16,797 dunams besloeg volgens een officieel onderzoek. Hiervan werd een totaal van 240 dunams gebruikt voor citroenbomen en bananenbomen, 252 dunams waren plantages en irrigeerbaar land, 15,582 voor graangewassen en 44 dunams waren bebouwd terrein.

De oorlog van 1948 en na de oorlog

Gedurende de Arabische-Israëlische oorlog werden de inwoners van Simsim, tezamen met de omringende dorpen, op 12 en 13 mei 1948 verdreven door soldaten van de Negevbrigade als onderdeel van ‘Operation Barak‘. In Simsim troffen de troepen slechts een paar oude mensen aan. Ze bliezen vijf huizen op en waarschuwden wanneer de wapens van het dorp niet de volgende dag afgegeven zouden worden ze de rest zouden opblazen. Maar de inwoners bleven terugkomen naar het dorp, ofwel om zich te hervestigen ofwel om hun gewassen te bewerken. Aan het einde van mei doorzocht de Negevbrigade de dorpen met het bevel om de “Arabieren van Simsim en Burayr te verdrijven en hun graanschuren en land af te branden”. In Simsim stootten de troepen op verzet en doodden 5 dorpsbewoners (of, volgens een ander rapport 20) en bliezen graanschuren en een bron op. De Israëlische troepen kwamen op 9 en 10 juni 1948 weer terug en brandden wederom huizen af terwijl er schermutselingen waren met de inwoners van het dorp.

De huidige situatie 

In 1942 werd de kibbutz Gvar’am opgericht op land dat oorspronkelijk toebehoorde aan het dorp Simsim. Vandaag de dag valt de plaats onder de jurisdictie van “Hof Ashkelon Regional Council”. In 2017 was er een inwonersaantal van 457. In 1992 werd de locatie van het dorp omschreven als: “Het dorp is weggevaagd en kan alleen worden herkend aan cipressen en platanen die er nog staan. Er is een berg stenen die de brokstenen van een dorpsgebouw zouden kunnen zijn. De locatie is omheind en doet dienst als weiland. Het land in de omgeving wordt verbouwd door Israëlische boeren.”

Vandaag de dag worden Palestijnse dorpen op grote schaal genegeerd of gemarginaliseerd met betrekking tot het verstrekken van informatie aan het publiek. In het document “Roots Tourism – Whose Roots?” kunnen we lezen hoe toeristische autoriteiten de historische wortels van de Palestijnen onderschatten en geeft het een globaal beeld van een Joods land met een zeer beperkt Arabisch erfgoed.

Simsim in leven houden

Gelukkig zijn er organisaties actief om Simsim en andere weggevaagde Palestijnse dorpen in leven te houden.

Zochrot (“herinneren” in het Hebreeuws) is een NGO die sinds 2012 achtief is in het promoten van erkenning en verantwoordelijkheid voor de voortdurende onrechtvaardigheden van de Nakba en de herformulering van de terugkeer als noodzakelijke schadeloosstelling van de Nakba. Ongeveer één keer in de twee maanden organiseert Zochrot tours naar de plaatsen waar Palestijnse dorpen zijn vernietigd die vrij toegankelijk zijn voor publiek. Er zijn ongeveer honderd deelnemers per tour waaronder Arabieren en Joden met diverse achtergronden: studenten, activisten, artiesten, journalisten, vluchtelingen, inwoners en anderen. .

Palestine Remembered is de meest volledige informatiebron van dorpen en steden die etnisch zijn gezuiverd, geplunderd en vernietigd door het Israëlische leger. Bij iedere homepage tref je foto’s (van voor en na 1948) aan, de huidige status van de plaats, de Israëlische kolonies die de plaats bezetten, een korte beschrijving van de geschiedenis van de plaats voor en na de Nakba, gedetailleerde verslagen over wandaden/terreurdaden, persoonlijke verslagen van de vluchtelingen zelf en bovenal alle live interviews van vluchtelingen die over hun ervaringen vertellen van voor, tijdens en na de Nakba. Er worden ook studietours georganiseerd naar de weggevaagde dorpen, inclusief Simsim, in aanwezigheid van vluchtelingen.

In december 2012 werd een mensenrechtenmars gehouden in Tel Aviv, een paar weken nadat Israël recentelijk de Gazastrook had aangevallen. Zochrot kwam met een fantastisch idee. Terwijl wapenstilstanden tijdelijke oplossingen zijn van de gewelddadige noodtoestand was er een echte verzoening nodig tussen Israëliërs en Palestijnen – een proces van verzoening dat een basis vormt voor de samenwerking tussen iedereen die in Israël leeft en de vluchtelingen die willen terugkeren. De terugkerende vluchtelingen zouden Identiteitskaarten moeten krijgen. Aviv Gross-Alon uit Zochrot ontwierp een voorbeeld van een identiteitskaart voor inwoners van de Gazastrook die zouden willen terugkeren welke door activisten werden gedragen tijdens de mensenrechtenmars in Tel Aviv met als doel om bij iedereen het recht op terugkeer in herinnering te brengen. Dit recht is vastgelegd in de 1948 VN Verklaring van Mensenrechten, Art.13.2: “Eenieder heeft het recht welk land ook, met inbegrip van het zijne, te verlaten en naar zijn land terug te keren.”

Vijftien activisten, waarvan de meesten Israëlische Joden, droegen tien identiteitskaarten van een meter in lengte en in verschillende kleuren die tien Palestijnse plaatsen vertegenwoordigden die Israël in beslag had genomen en had vernietigd gedurende de Nakba en waarvan de inwoners thans in de Gazastrook verblijven: Majdal, Huj, Damra, Simsim, Kukhba, Najd, Isud, Jiya, Barbara, Bureir. Elk document was voorzien van een kleine kaart met de naam van het verwoeste Palestijnse dorp samen met de namen van de Israëlische plaatsen die er overheen zijn gebouwd. De identiteitskaarten gaven ook het aantal mensen aan dat in het Palestijnse dorp woonden in 1948 en het aantal vluchtelingen dat in 2012 in de Gazastrook woonden, negen keer zoveel. De titel van de identiteitskaarten is in het Arabisch, Engels en Hebreeuws en de zin van de VN-verklaring staat aan de onderkant van de kaart.

Beeldmateriaal van Simsim       

Wanneer je naar foto’s zoekt van Simsim online dan kom je alleen bergen stenen tegen in een prachtig landschap. Zochrot heeft een collectie van zulke foto’s die tijdens een tour in Simsim zijn genomen. Wanneer je naar de foto’s kijkt is het opvallend, bijna onwerkelijk, om het scherpe contrast te zien tussen het bloeiende landschap en wat stenen als erfgoed van een weggevaagd dorp. Het meest duidelijke teken van de aanwezigheid van een Palestijnse (Arabische) bevolking is te zien op een foto van een inscriptie op de muur van een waterbron in het begin van de vorige eeuw met de tekst: “Water voor voorbijgangers”, een gebed in nagedachtenis van de Profeet Muhammad, vrede zij met hem.

Na lang zoeken vonden we op de website van Palestine Remembered drie kleine foto’s van het dorp en haar inwoners van voor de Nakba, circa 1930.

Helaas zullen de meeste herinneringen en beelden van weggevaagde dorpen in de huizen en harten van Palestijnse vluchtelingen in de Gazastrook worden bewaard. Het is van groot belang om het verhaal van Simsim en alle andere weggevaagde Palestijnse dorpen keer op keer te blijven vertellen zodat ze nooit vergeten worden. In de tussentijd wachten de dorpen, of wat er van overgebleven is, geduldig op de terugkeer van hun oorspronkelijke bewoners.

In Brussel is in de periode van 7 tot 19 mei een fototentoonstelling van Johan Depoortere over de verdwenen dorpen van Palestina.

Bronnen:

• Palestine Remembered
• Zochrot
• Wikipedia
• Noga Kadman : Roots tourism – whose roots?