Overzicht april 2019 | De Nakba weergegeven door kunst
De maand april 2019 laat weer een behoorlijke lijst aan mensenrechtenschendingen zien. Staat van Beleg wist er 620 te registreren en nog 171 rapporten. (Zie ook ons archief). Deze maand een focus op de Nakba weergegeven door kunst.
“Wanneer onze vrienden sterven zijn ze in ons begraven… Hun lichamen gaan naar de begraafplaats maar hun karakters blijven bij ons … Wij, Palestijnse kunstenaars zijn een orkest. We zijn een koor … We hebben veel vrienden en velen zijn gestorven. We zijn een wandelende begraafplaats van de karakters die ons verlaten hebben”.
– Mustafa al-Hallaj –
Voor Palestijnen over de gehele wereld zal de maand mei in het teken staan van de Nakba, de Palestijnse exodus toen meer dan 700,000 Palestijnen moesten vluchten of verdreven werden uit hun huizen. Helaas is de Nakba nooit beëindigd. In Ilan Pappe’s boek “Ten Myths About Israel” kunnen we lezen over het belang van de erkenning van de gebeurtenissen in 1948 als etnische zuiveringsoperatie. We moeten in acht nemen dat een politieke oplossing niet de wortels van het conflict zullen wegnemen; te weten de uitdrijving van de Palestijnen. Maar hoe de Nakba te erkennen als etnische zuiveringsoperatie wanneer veel mensen wereldwijd nog steeds niet op de hoogte zijn van de catastrofe. Het is een verdrietige realiteit dat na 71 jaar Palestijnen en pleitbezorgers van de zaak nog steeds mensen bewust moeten maken van de Nakba. Ieder jaar rond mei worden er wereldwijd evenementen en marsen georganiseerd, verhalen verteld, films vertoond en artikels geschreven. Te midden van al deze activiteiten hebben kunstenaars altijd een grote rol gespeeld. Sinds 1948 hebben kunstenaars bijgedragen met hun werk om het verhaal van de Nakba te vertellen. Ze zijn nooit gestopt om de wereld aan dit grote onrecht te herinneren. In hun werk was en is altijd een aanwezigheid van de Nakba omdat alles wat vandaag de dag plaatsvindt in Palestina een voortzetting van de Nakba is. Israël heeft altijd geprobeerd om de Nakba wit te wassen, zelfs wanneer het op kunst aankomt.
Om de Nakba te herdenken kwam het idee bij ons op om een kleine digitale kunstexpositie te organiseren en we vonden acht kunstenaars bereid om deel te nemen. We vroegen hen om bij te dragen met een kunstwerk dat voor hen de Nakba vertegenwoordigt. Met deze expositie trachten we tevens de kunstenaars te eren die door de jaren heen zo hard hebben gewerkt aan het verhaal en het erfgoed van Palestina.
Abed Abdi
Abed Abdi, geboren in Haifa, is een van de meest prominente internationaal erkende Palestijnse schilders, grafisch ontwerpers, beeldhouwers en kunstdocenten. Nadat Abdi in Dresden, Duitsland, studeerde was hij de eerste Palestijn die monumentale kunst bouwde op zijn geboortegrond.
Over het kunstwerk: Het laatste werk uit de trilogie “Nakba, 22-4-1948” – 2018
“Dit werk is een van de schilderijen onder de titel “de verdrijving uit onze stad Haifa op 22 april 1948″. Het is het laatste werk uit een serie die ik vorig jaar in Haifa geschilderd heb. Het is mijn eigen Nakba die ik beleefd heb met mijn familie in onze vlucht naar Libanon en Syrië.”
Ramona Wadi
Ramona Wadi, als enige niet-Palestijnse participant, is een freelance journalist, schrijver, politiek analist, boekrecensent en blogger. Wadi is ook freelance kunstenaar. Ze werkt met aquarel, houtskool en zachte pastel. Zoals we in haar werk kunnen zien is Wadi pleitbezorger voor de Palestijnse zaak.
Over het kunstwerk: “Spirit of Return” – 2017
-“Spirit of Return”, dat ik schilderde in 2017 beschouw ik onmiskenbaar als de focus van mijn aquarelwerk welke impressies weergeven van het Palestijns geheugen. Dit schilderij symboliseert de inscriptie van een onvoltooid verhaal. Net zoals de Nakba voortduurt is de droom van terugkeer ook veerkrachtig, ongeacht de medeplichtigheid in het dwarsbomen van het recht van terugkeer voor Palestijnen naar hun thuisland. Het aquarelschilderij streeft na om uit het geheugen van Palestijnen te geraken teneinde te bevestigen dat geen andere entiteit het recht heeft om enig kenmerk voor te schrijven aan de claim op historisch Palestina.-
Jamal Khamis
Jamal Khamis, geboren in Al-Arroub (Palestina) woont en werkt in Amsterdam. In 1973 studeerde Khamis als gaststudent in Remscheid, Duitsland, en later in 1976 studeerde hij aan de “Art Academy of Frankfurt”. Nadat hij zijn kunststudie in Frankfurt had afgerond bezocht hij diverse academies te Remscheid, Parijs, Amsterdam en Rotterdam. In 1983 vertrok hij naar Parijs waar hij diverse academies bezocht en een aantal exposities had. In 1986 vergrootte Khamis zijn bereik door zich meer internationaal te profileren. Hij had exposities in Amerika, Japan, Canada, Australië, Zweden, Nederland en Denemarken. Khamis is oprichter van de “Dutch Artist and Creative Intellectuals Foundation” (1994) en een kunstenaarscollectief onder de naam de Toro Action Art Movement International (1999).
Over het kunstwerk: “The Milk Revolution” – 1984
Maher Naji
Maher Naji, geboren in het vluchtelingenkamp Jabalaya (Gazastrook) vertrok in 1983 naar Rusland waar hij een Bachelor in kunst en een PhD in architectuur haalde aan de “Baron Stieglitz Academy of Art and Architecture” in Sint Petersburg. Gedurende zijn verblijf in Rusland was Naji’s werk te zien in diverse exposities. Sinds hij terug is in de Gazastrook sedert 1994 zette Naji zijn carrière als kunstenaar voort en exposeerde hij zijn werk in diverse kunstfestivals, kunstgallerijen en andere locaties.
Over het kunstwerk: “Christ did not descend from the cross” – 2016
“De tragedie van de Palestijnse bevolking startte niet met de exodus “Al Nakba” in 1948 maar 2000 jaar eerder toen “het grote Sanhedrin” een oordeel velde om Jesus te kruisigen en “Pontius Pilatus” dit uitvoerde. Vanaf dit moment begon de tragedie van de Palestijnse bevolking, met de kruisiging van de eerste Palestijnse martelaar, en hun leed duurde voort.. Het slachtoffer bleef hetzelfde door de jaren heen, maar de beul en de rechter zijn van rollen veranderd!! Een nieuwe “grote Sanhedrin” vertegenwoordigt door Europese koloniale landen veroordeelden voor een tweede keer de gehele Palestijnse bevolking tot de dood -de Balfourdeclaratie-, en de zionistische bendes onder de noemer “Israël” voerden deze genocide uit.”
Raed Issa
Raed Issa, geboren in het vluchtelingenkamp Al Bureij (Gazastrook) studeerde computerwetenschappen aan de ‘Islamic University’ in de Gazastrook. Na zijn studie richtte Issa zich op beeldende kunst en nam hij cursussen in muurschilderen, tekenen en werken met olieverf. Hij heeft twee solo exposities gegeven in Ramallah en heeft tevens bijgedragen aan diverse groepsexposities in Palestina, Jordanië, Zwitserland, Australië en een reizende tentoonstelling in Frankrijk met tien jonge Palestijnse kunstenaars.
Over het kunstwerk: “Revolution” – 2019
“Wij Palestijnen hebben een speciale band met stenen. Ze hebben een symbolische vertegenwoordiging van verzet en revolutie ten aanzien van het enorm onrechtvaardige beleid van de bezetting. Deze vertegenwoordiging van stenen is een nationaal erfgoed geworden. De vertegenwoordiging is stevig verankerd in de gemeenschappelijke opvatting van het verzet. De kinderen van de stenen en de droom van Palestijnse terugkeer zijn begonnen met de catastrofe, de ‘Nakba’ geheten, te adresseren. Een hoofdstuk van ontheemding in de moderne geschiedenis, een volk verdreven van hun thuisland.”
Sandra Watfa
Sandra Watfa komt oorspronkelijk uit Acre, is geboren in Libanon vanwege de Nakba en woont thans in Londen. Watfa is een voorvechter van mensenrechten voor de Palestijnse zaak. Naast haar voortdurende pogingen om aandacht te vragen voor de Palestijnse zaak maakt ze ook prachtige kunstwerken. In de meeste van haar werken is de Nakba en het leed van de Palestijnse bevolking vertegenwoordigd.
Over het kunstwerk: “Nakba” – 1987
“Nakba, een door de mens veroorzaakte catastrofe, opgelegd aan de onschuldige Palestijnse bevolking, een fout die nooit rechtgezet is. In de laatste 71 jaar zijn we verspreid over alle delen van de wereld, ieder van ons, terwijl we Palestina in onze harten dragen. Ons thuisland is de lakmoesproef voor menselijkheid en degene die denken hier niets mee te maken te hebben vergissen zich ernstig. 67 woorden in de verraderlijke Balfourdeclaratie die onze onderwerping uiteenzetten, 67 doornen in Palestijns vlees. We zullen nooit vermoeid raken, we zullen nooit stoppen, we zullen onze strijd voor het door God gegeven recht op terugkeer nooit opgeven. Lang leve Palestina!”
Mohammed al Hawajri
Mohammed al Hawajri is geboren in het vluchtelingenkamp Al Bureij (Gazastrook) waar hij thans woont en werkt. Hij is oprichter van de groep Confluence of Contemporary Art (eltiqa group). Al Hawajri heeft de afgelopen jaren deelgenomen aan verschillende exposities binnen en buiten Palestina.
Over het kunstwerk: ‘Maryam’ – 2015
“Maryam is de naam van mijn geliefde moeder met wie ik geleefd heb vanaf de dag dat ik mijn ogen opende. Maar mijn schilderijen weerspiegelen alle moeders. Iedere Maryam heeft haar eigen leven, of het leven dat aan haar is opgelegd in onze Arabische wereld. Ondanks alles waardoor ze getroffen wordt blijft ze hoop en tederheid in ons vernieuwen. In deze kunst(werken) heb ik beslist de schoonheid van de vrouw willen laten zien. Haar borstkas is versierd met afbeeldingen van een veranderende realiteit terwijl we worden omringd door wisselende motieven en omstandigheden. Hier is de vrouw als het land dat fruit kiemt en vruchten draagt terwijl wij de vaste bomen zijn, standvastig erop. Mijn artistieke project draagt de ziel van schoonheid. Het is een onderdeel van de zoektocht naar hoop en leven in een tijdperk waarin veel van de mooie dingen die we zijn kwijtgeraakt vanwege de politieke inversies zijn gaan verdwijnen. Hier wil ik aan toevoegen dat schoonheid helpt ruimte voor hoop open te laten voor de verwachte toekomst die vesierd zal zijn met prachtige kleuren”.
Malak Mattar
Malak Mattar, geboren in de Gazastrook, is de jongste participant. Malak schildert sterke expressieve gezichten, figuren en semi-abstracte ontwerpen. Ze begon op haar dertiende jaar met schilderen gedurende de 51 dagen durende Israëlische aanval op de Gazastrook in 2014. Mattar’s werk kreeg al snel aandacht van galerijen buiten Palestina. Haar eerste internationale expositie was in Bristol, Engeland, in 2017.
Over het kunstwerk:
Malak vroeg ons of wij een werk konden uitkiezen. Dat deden we en we vonden dat de laatste contributie iets hoopgevends moest zijnl. Dit is een van Malak’s laatste werken.
Over het kunstwerk:
“Wanneer vrede doodgaat
Omarm het,
Zodat het weer zal leven”
No Comment